شیر انبساط دستگاهی است که برای کنترل جریان مبرد در سیستم تبرید استفاده می شود. این امر به تسهیل تغییر فشار بالای مبرد مایع در واحد تراکم کمک می کند تا فشار مبرد در اواپراتور کاهش یابد.
برای درک نحوه عملکرد شیر انبساط باید بدانید که دما و فشار با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. افزایش فشار مایع خنک کننده همچنین دمای آن را افزایش می دهد ، که باعث می شود مولکول های آن محکم تر به هم متصل شوند. این افزایش مضاعف دقیقاً همان چیزی است که هنگام عبور مبرد از کمپرسور اتفاق می افتد .
بدون سوپاپ انبساط ، مبرد بدون از دست دادن فشار خود وارد کویل اواپراتور می شود. سوپاپ انبساط اجازه می دهد فقط قسمت کوچکی از مایع خنک کننده وارد سیم پیچ شود. هنگامی که این مبرد وارد می شود ناگهان خود را قادر به گردش در سیم پیچ تبخیر کننده نسبتاً خالی می بیند. این انبساط باعث کاهش سریع فشار آن می شود که منجر به کاهش دما می شود.
شیرهای انبساط مستقیماً دما را کنترل نمی کنند و در عوض با تنظیم جریان توده مبرد به اواپراتور و حفظ اختلاف فشار بین دو طرف فشار بالا و فشار پایین ، گرمایش فوق العاده را تنظیم می کنند. دمای تبخیر بستگی به ظرفیت کمپرسور و ویژگی ها و کارایی اواپراتور دارد.
هفت نوع اصلی از دریچه های انبساط وجود دارد که ما امروز برخی از نام های آنها را ذکر می کنیم و منتظر هستیم تا در مقالات بعدی به طور مفصل مورد بحث قرار گیرد.
از آنجایی که شیرهای انبساط برای یک منظور ، یعنی کنترل جریان مبرد در سیستم تبرید طراحی شده اند ، ما به مهمترین اجزای اصلی شیرهای انبساط حرارتی اشاره می کنیم زیرا آنها رایج ترین و مورد استفاده در واحدهای تبرید و تهویه مطبوع هستند.
شیر انبساط حرارتی جریان مبرد را در اواپراتور متناسب با بار حرارتی مورد تنظیم می کند. این امکان واکنش فوری به افزایش یا کاهش گرمای تلف شده توسط وسایل برقی را می دهد. هر گونه نوسان دما در قوطی بلافاصله برطرف می شود.
دریچه های انبساط حرارتی به اواپراتور اجازه می دهند در طول فرآیند سرمایش فعال باشد. با تنظیم مداوم جریان مبرد در دمای فوق تعدیل شده ، شیر اطمینان حاصل می کند که اواپراتور به طور مطلوب کار می کند.
شیر انبساط حرارتی به سیستم تهویه مطبوع متصل اجازه می دهد تا در حداکثر ظرفیت برای تحمل بار حرارتی کار کند. برای افزایش بار حرارتی می تواند در ظرفیت های بالاتری کار کند.
شیرهای انبساط حرارتی از تبخیر کامل مایع خنک کننده در اواپراتور اطمینان حاصل می کنند. این امر تأخیر مایع یا خطر ورود ذرات مبرد به کمپرسور را که می تواند عملکرد عادی آن را به خطر اندازد ، از بین می برد.
مقدار مبرد در حلقه مبرد یک پارامتر مهم است که می تواند بر عملکرد یک کولر گازی بسته تأثیر بگذارد ، به ویژه اگر دارای یک دستگاه انبساط غیرفعال مانند لوله مویرگی باشد. شیرهای انبساط حرارتی نسبت به تغییر بار مبرد تحمل بیشتری دارند زیرا جریان مبرد را با بار حرارتی مطابقت می دهند.
توانایی شیر انبساط حرارتی در کنترل جریان مبرد به کنترل دمای قوطی در محدوده بسیار کوچکتر کمک می کند. لوله های مویین معمولاً اجازه جریان مستمر مبرد را می دهند که پاسخ فوری به تغییر بارهای حرارتی را مشکل می کند. از آنجایی که شیرهای انبساط حرارتی دستگاه های فعال هستند ، می توانند دمای بدنه را بسیار نزدیکتر از دمای نقطه تنظیم شده نسبت به دستگاه های غیر فعال نگه دارند. آنها همچنین ثابت زمانی کمتری دارند که برای دستیابی به دمای مطلوب در صورت افزایش ناگهانی بار حرارتی لازم است.
عیب اصلی استفاده از شیر انبساط حرارتی این است که اگر اختلاف فشار بین P1 (برآمدگی حساس است) و فشارهای ترکیبی P2 (زیر دیافراگم) و P3 (فنر فشار وارد می کند) باز و بسته شدن دریچه قابل توجه نیست. شیر به درستی کار نمی کند که باعث آزاد شدن مناسب خنک کننده گاز در صورت نیاز برای گرم کردن بار می شود. در چنین مواردی نصب یک خروجی متوازن یا شیر انبساط الکترونیکی توصیه می شود تا با نیازها و محدودیت ها همگام باشد.
با دوبار بررسی اینکه سیستم به درستی کار می کند و درجه حرارت فوق العاده بالا به خوبی حفظ شده است ، شروع کنید. همچنین توصیه می شود که تکنسین ها اطمینان حاصل کنند که سیستم برای انتقال تمام مایع در نظر گرفته شده است و از تغذیه مناسب مایع خنک کننده مناسب برخوردار است.
پس از اطمینان از موارد فوق می توانید شیر انبساط را تنظیم کنید.
موارد احتیاطی: پیچ قابل تنظیم را زیاد دور نزنید زیرا به نیروی کمی برای تنظیم فیکسچر نیاز است.